Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Υπάρχει ελπίδα !

Όλα αυτά για τα οποία μιλάγαμε τόσο καιρό, δυστυχώς, γίνονται πραγματικότητα. Αυτό δεν οφείλεται σε μεταφυσικές ικανότητες , αλλά στην σωστή εκτίμηση των γεγονότων από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων. 
Σταθερά και προσχεδιασμένα, εδώ και χρόνια οδηγούσαν το λαό στον όλεθρο, σε θυσίες χωρίς τέλος. Με την προσφυγή στο μηχανισμό δανειοδότησης Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. , η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. επέλεξε τους συμμάχους της και τα στηρίγματά της στην επιβολή νέων πιο άγριων μέτρων σε βάρος του λαού. Ο σκοπός της είναι ή μακροχρόνια εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. 
Το, ούτως ή άλλως, σαθρό επιχείρημα της αναγκαιότητας πληρωμής του ομολόγου που λήγει στα μέσα Μάη, καταρρίπτεται από τα ίδια τους τα λόγια. Την ώρα ενεργοποίησης του μηχανισμού του ολέθρου, δηλώνουν ότι τα 17 από τα 28 δις, που χάρισαν στις τράπεζες, είναι διαθέσιμα για τους τραπεζίτες.  Με αυτά μόνο τα λεφτά πλήρωναν όχι μία, αλλά δύο φορές τα ομόλογα αυτά. 
Χρήματα κατά συνέπεια υπάρχουν, αλλά μόνο για το μεγάλο κεφάλαιο. Για τα λαϊκά στρώματα υπάρχει η λαιμητόμος του Δ.Ν.Τ. 
Όμως οι επιλογές της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν αναμενόμενες. Επέλεξε με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Επέλεξε από ποιους θα τα πάρει και σε ποιους θα τα δώσει. 
Είναι επιτακτική η ανάγκη τα λαϊκά στρώματα, ο λαός να κάνουν τη δική τους επιλογή. 
Τώρα είναι η ώρα, που η οργή αυτό το "άγιο ξυπνητήρι λαϊκό" θα πρέπει με τρόπο οργανωμένο, προσανατολισμένο, περιφρουρημένο, να μπολιαστεί με τη ριζοσπαστική, την εξεγερτική, την ταξική πυξίδα της ρήξης, που θα παράξει την "υπέροχη αρμονία της σύγκρουσης"
Υπάρχει ελπίδα ! Αυτή δεν βρίσκεται στο σκύψιμο του κεφαλιού, στην αποδοχή των τετελεσμένων και της "κακής μας μοίρας". 
Βρίσκεται στην λαϊκή ενότητα και την αντεπίθεση στα μονοπώλια και τις πολιτικές που τα υπηρετούν. Στη συστράτευση με το Κ.Κ.Ε. τη μόνη πολιτική δύναμη που στοχεύει ξεκάθαρα στην ανατροπή αυτής της πολιτικής. 
Ήρθε η ώρα που καλούμαστε να βγούμε στους δρόμους, να διεκδικήσουμε την ανατροπή αυτής της πολιτικής, να διεκδικήσουμε όλα όσα παράγουμε. Μας ανήκουν.

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Εργαζόμενοι στους Δήμους και ...Καλλικράτης

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή που αφορά όχι μόνο τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ αλλά όλους μας...

Τι θα φέρει ο «Καλλικράτης» στους εργαζόμενους στην αυτοδιοίκηση;

Ο «Καλλικράτης» θα φέρει μεγάλες αλλαγές για τους εργαζόμενους δήμων, νομαρχιών, περιφερειών και των νομικών τους προσώπων. Μέσα στις γενικολογίες και στα μεγάλα λόγια για το σχέδιο και τη αναγκαιότητα του κρύβονται σοβαροί κίνδυνοι για τους εργαζόμενους. Τα ερωτήματα που απαιτούν καθαρές απαντήσεις είναι πολλά και μεγάλα:

Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους των Επιχειρήσεων και γενικά των Νομικών Προσώπων της αυτοδιοίκησης που θα καταργηθούν;

Τι θα γίνει με τους συμβασιούχους;

Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους αορίστου χρόνου;

Τι θα γίνει με τους μόνιμους που θα καταργηθεί η οργανική τους θέση;

Πόσοι θα απολυθούν;

Πόσοι θα μετακινηθούν, με ποιες διαδικασίες και που θα μετακινηθούν;

Πριν βιαστεί κάποιος να απαντήσει ότι κινδυνολογούμε καλό θα είναι να λάβει υπόψη του μερικές, ιδιαίτερα διαφωτιστικές για τις προθέσεις τους, εκτιμήσεις των ελεγκτών της ΕΕ και εκπροσώπων του ΔΝΤ και της Κυβέρνησης.

Σύμφωνα με "Το Βήμα της Κυριακής" (3-4-2010):
Οι εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που επισκέφτηκαν πρόσφατα τη χώρα μας μαζί με τους ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έκρυβαν τις προθέσεις τους: «Για να υπάρξει πραγματική και μόνιμη μείωση των δαπανών στο Δημόσιο θα πρέπει να απολυθούν από 210.000 ως 230.000 δημόσιοι υπάλληλοι». Το νούμερο αυτό είναι απολύτως ρεαλιστικό για τα σχέδια της κυβέρνησης, τα οποία περιλαμβάνουν την άρση ουσιαστικά της μονιμότητας και την έξοδο από το Δημόσιο δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων και αποτέλεσαν ένα από τα βασικά όπλα του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της Ε Ε.

Πως θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο; Σύμφωνα με την εφημερίδα μέσα από τις επικείμενες διαρθρωτικές αλλαγές στον δημόσιο τομέα και συγκεκριμένα μέσα από τη συγχώνευση των οργανισμών και μέσα από το σχέδιο «Καλλικράτης».

Ποιους αφορά; Στο χώρο της Αυτοδιοίκησης που αναφερόμαστε αφορά καταρχήν όσους δεν εμπίπτουν στις διατάξεις περί μονιμότητας του συντάγματος. Δηλαδή 35.000 εργαζόμενους με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου και 25.000 συμβασιούχους σε 6.000 νομικά πρόσωπα επιχειρήσεις των ΟΤΑ. Αλλά όχι μόνο αυτούς. Αφορά και τους 25.000 συμβασιούχους των δήμων. Ήδη η κυβέρνηση έχει ψηφίσει για τη σταδιακή κατάργηση τους και κατά συνέπεια δεν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις τους. Αφορά και τους εργαζόμενους αορίστου χρόνου των δήμων και των νομαρχιών(περισσότεροι από 15.000).

Αφορά όμως και τους μόνιμους. Αφενός γιατί, κατά τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλο, σύμφωνα με το άρθρο 103 του συντάγματος αν καταργηθεί η οργανική θέση παύει να ισχύει η μονιμότητα και ο «Καλλικράτης» θα καταργήσει χιλιάδες θέσεις. Αφετέρου γιατί οι αναμενόμενες αναγκαστικές μετατάξεις και μετακινήσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να εξωθήσουν εργαζόμενους σε παραιτήσεις.

Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ας αναρωτηθούν για το εργασιακό τους μέλλον σε κάθε δήμο, σε κάθε νομαρχία, σε κάθε νομικό πρόσωπο.

Ας αναρωτηθούν, μαζί με όλους τους συμπολίτες τους, αν το σχέδιο «Καλλικράτης» στοχεύει στην αποκέντρωση του κράτους και την ενδυνάμωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές του, ή στην ενίσχυση του αντικοινωνικού χαρακτήρα του με την απαλλαγή του από την υποχρέωση να ασκεί εθνική πολιτική υγείας – παιδείας – πρόνοιας και υποδομών, που θα αναγκάσει τους δήμους και τις περιφέρειες να βρουν τα χρήματα γι’ αυτές τις πολιτικές (με ξεπούλημα, φορολογία, ιδιωτικοποιήσεις, δανεισμό κ.λ.π.) και να τις ασκήσουν όπως μπορούν και καταλαβαίνουν σε περιφερειακό-τοπικό επίπεδο.

Ας αναρωτηθούν από που προκύπτει ότι οι μεγαλύτεροι δήμοι θα είναι αποτελεσματικότεροι στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών και όχι περισσότερο αντιλαϊκοί, αντιπαραγωγικοί , αδιάφοροι, διεφθαρμένοι και αποκομμένοι πλήρως από τους δημότες τους (όπως προκύπτει από την ελληνική και διεθνή εμπειρία).


Οι υποχρεωτικές συνενώσεις του «Καλλικράτη» δεν είναι μονόδρομος ούτε αντικειμενική ανάγκη. Είναι πολιτική επιλογή γι αυτό και δεν υπάρχει μία συνταγή ούτε καν στην Ε.Ε. όπως δείχνουν τα στοιχεία με τη διάρθρωση της Ευρωπαϊκής Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που παρατίθεται.

μ.ο. κατοίκων ανα δήμο
Ε.Ε. 15 Κρατών 5.200
Ε.Ε. 10 Κρατών 4.600
Ε.Ε. 25 Κρατών 5.100
Ελλάδα 10.200

Ας αναρωτηθούν με το προσωπικό τους κριτήριο αν ο τόσο βιαστικός, αυταρχικός, αντιδραστικός και υποχρεωτικός «Καλλικράτης» αποτελεί αναγκαιότητα για τους ίδιους και τους συμπολίτες τους ή για το ΔΝΤ, την ΕΕ, την Κυβέρνηση και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ύστερα ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί ας κρίνουν πως θα υπερασπίσουν αποτελεσματικότερα τα δικαιώματά τους.