Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Η προσφορά της ποίησης και της μουσικής στην ΕΙΡΗΝΗ

«Με το φως της χαράς συμμαζωχτείτε, ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες»
Διονύσιος Σολωμός


Η ΕΙΡΗΝΗ ήταν πάντα, είναι και θα είναι το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου. Οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας μας, υπερασπίστηκαν με θάρρος την ΕΙΡΗΝΗ. Πρώτος στους πρώτους, ο Αριστοφάνης (445-385 π.χ.) : «Μούσα, διώξε μακριά σου, μακριά τους πολέμους και έλα με μένα το φίλο σου, εδώ να χορέψεις».

Από τότε μέχρι και σήμερα, αμέτρητοι ποιητές, στιχουργοί και μουσικοί, σημαντική θέση έχουν δώσει στην πανανθρώπινη ΕΙΡΗΝΗ, η οποία όμως θάρθει μόνο με διαρκή και σκληρό αγώνα των λαών της γης ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Γιατί δεν πάει άλλο. Ως πότε;

Ο Ρήγας Φεραίος (1757-1798) γράφει στο «Θούριο» του: «Ως πότε παλληκάρια να ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;»

Κορυφαίος ποιητής τα χρόνια της Επανάστασης του 1821, ήταν ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1869). Γράφει στις «Ωδές» του: «Όσοι το χάλκαιον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Τις «Ωδές» μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ο μεγάλος μας ποιητής Κώστας Βάρναλης (1883-1974), ο οποίος το 1959 τιμήθηκε με το βραβείο «ΛΕΝΙΝ» για τη συμβολή του «στον Παγκόσμιο Αγώνα για την ΕΙΡΗΝΗ», μας δίνει το μήνυμα στην «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου» (την οποία μελοποίησε ο Λουκάς Θάνου): «Μη χτυπάς τον αδελφό σου, τον αφέντη τον κουφό σου, και στον ίδρω το δικό, γίνε συ τ’ αφεντικό. Άντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις, μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Εθνική Αντίσταση, Αντάρτικο.
Ο μεγαλειώδης αγώνας του λαού μας, ενάντια στους Ιταλογερμανούς φασίστες στη διάρκεια της κατοχής, μαζί με τον πόθο και τη λαχτάρα για τη Λευτεριά της χώρας μας, δημιούργησαν τα Αντάρτικα τραγούδια, τα οποία δεν αξιοποίησαν τότε την Αντίσταση, έκαναν Αντίσταση. Ήταν όπλο και αγωνιστική πράξη. Ο λογοτέχνης και ηθοποιός Βασίλης Ρώτας (1889-1977) από τους πρώτους ΕΑΜΙΤΕΣ, γράφει τους στίχους και τη μουσική στο «Τραγούδι του ΕΑΜ»: «Χάι χαρείτε να χαρούμε κι όλοι λευτεριά να ιδούμε και να ζούμε αδελφωμένοι παν’ στη γη στην οικουμένη».

Άλλος ένα σημαντικός ποιητής μας, υπέροχος άνθρωπος και αγωνιστής που το 1953 κέρδισε το 1ο βραβείο ποίησης στο παγκόσμιο Φεστιβάλ νεολαίας στη Βαρσοβία, ο Τάσος Λειβαδίτης (1921-1977) γράφει για την ΕΙΡΗΝΗ: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την Ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις σφαίρες – μα δε θα κάνεις. ούτε βήμα πίσω».

Μάνος Λοϊζος (1937-1982), ο συνθέτης που ήταν πάντα παρών στο οδόφραγμα για τη δημοκρατία, τη λευτεριά, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ΕΙΡΗΝΗ. Μελοποίησε έλληνες και ξένους ποιητές, όπως το Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898-1936) σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου: «Φύγε απ’ το δρόμο περιστέρι γιατί θα βγω κυνήγι κι αν αστοχήσει μου το χέρι, θαν’ η ζωή σου, τόσο λίγη».

Ο Γιάννης Ρίτσος (1909-1990), ο κατ’ εξοχήν ποιητής της Ειρήνης, είναι μεγάλη μορφή του επαναστατικού και πολιτιστικού κινήματος της χώρας μας. Το 1977 τιμήθηκε με το βραβείο «ΛΕΝΙΝ» για την ΕΙΡΗΝΗ. Ο Σπύρος Σαμοϊλης μελοποίησε το ποίημα του Ρίτσου «ΕΙΡΗΝΗ»: «Η Ειρήνη είναι ψωμί το τραπέζι του κόσμου, είναι το χαμόγελο της μάνας. Μονάχα αυτό. Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη… Δώστε τα χέρια αδέλφια μας, αυτό είναι ΕΙΡΗΝΗ».

Αναφέραμε ελάχιστες περιπτώσεις πνευματικών ανθρώπων (αφού είναι αδύνατο να ασχοληθούμε με όλους) που πρόσφεραν με το έργο τους στην υπόθεση της Ειρήνης. Η ΕΙΡΗΝΗ όμως μας θέλει όλους. Χρειάζεται συστράτευση όλων των λαών της γης, ενάντια στα σχέδια των πολεμοκάπηλων που θέλουν να φτιάξουν έναν κόσμο στα μέτρα τους. Είναι χρέος μας ν’ αντισταθούμε.

Εφη Καλαντζή, Μουσικός
Γραμματέας της Επιτροπής Ειρήνης Αλίμου

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Ο χαφιές της γειτονιάς μας

Με αφορμή την εκτέλεση του 15χρονου, ας σκεφτούμε κάποια πράγματα.
Όταν, εκτελώντας, τις διατάξεις του νέου Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, ο Δήμος Αλίμου προχώρησε στη δημιουργία του τοπικού συμβούλιου παραβατικότητας (Τ.Σ.Π.), η τοποθέτηση του συμβούλου της Αγωνιστικής Δημοκρατικής Ενότητας Χρήστου Δουρίδα ανάφερε ανάμεσα σε άλλα : Η ίδρυση του Τ.Σ.Π. στην πραγματικότητα επισημοποιεί τη δημιουργία ενός ακόμα μηχανισμού παρακολούθησης και καταστολής της κοινωνικής δραστηριότητας, σε επίπεδο γειτονιάς. Δηλαδή ο σκόπιμα "θολός" όσο και ευρύτατα "ανοιχτός" ορισμός της έννοιας παραβατικότητα, χωράει από τις κινητοποιήσεις ενός τοπικού συλλόγου για την απομάκρυνση μιας κεραίας κινητής τηλεφωνίας μέχρι τις κινητοποιήσεις ενός συλλόγου εργαζομένων για εργασιακά και ασφαλιστικά τους ζητήματα.
Τα Τ.Σ.Π. έχουν την υποχρέωση για γνωστοποίηση στην ΕΛΑΣ "πληροφοριών και στοιχείων" που θεωρούν ότι έχουν σχέση με την "παραβατικότητα". Είναι φανερό ότι μιλάμε για χαφιέδικο μηχανισμό στο πλάι της ΕΛΑΣ.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα :
Ποιός ωφελείται από ένα τέτοιο συμβούλιο;
Ποιόν θεωρούν ότι μπορούν να τρομοκρατήσουν ;
Δεν καταλαβαίνουν ότι ΕΛΑΣ, Τοπικό συμβούλιο παραβατικότητας και δημοτική αστυνομία (θα αναφερθούμε διεξοδικότερα γι' αυτήν) συνιστούν έναν τεράστιο μηχανισμό καταστολής με "απρόβλεπτα" αποτελέσματα ;
Η θέση της δημοτικής αρχής του κ. Ορφανού αλλά και των υπόλοιπων παρατάξεων του κ. Μαντζουράνη και του κ. Ανωμερίτη εννοείται ότι ήταν υπέρ της σύστασης του συμβουλίου. Ο καθένας πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά του...

Επιτροπή Ειρήνης Αλίμου

Ευχόμαστε στους συμπολίτες μας Χρόνια Πολλά και τους καλούμε να μας συντροφεύουν στον αγώνα μας ενάντια στους πολιτικοστρατιωτικούς μηχανισμούς για την Ειρήνη την Ανεξαρτησία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Ελευθερία των λαών.


Δεκέμβρης 2008

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Για καλόπιστους αναγνώστες

Τι έδειξε σε κάθε καλόπιστο άνθρωπο η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση ;
Στο βαθμό που μαζικοποιούνται οι αγώνες, που εντάσσονται σε αυτούς εργατικά σωματεία με ταξικό προσανατολισμό, που οι ίδιοι οι συμμετέχοντες περιφρουρούν την κινητοποίηση και τον προσανατολισμό της κανένα "φρούτο" του συστήματος δεν μπορεί να τους σταματήσει, να τους σπιλώσει, να τους εκτρέψει εντέλει από τον αρχικό στόχο τους.
Επίσης σήμερα έγινε σαφές ότι μόνο όταν τελείωσε η πραγματικά μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, τόλμησαν να βγουν (να τους βγάλουν ;)για να συνεχίσουν τη γνωστή προβοκατόρικη δράση τους.
Η απάντηση από δω και μπρος βρίσκεται στην περαιτέρω μαζικοποίηση των αγώνων, από όλους όσους θίγονται από την πολιτική που εφαρμόζεται από τη σημερινή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το κίνημα με τη ταξική κατεύθυνση υπάρχει, η μαζικοποίησή του είναι το ζητούμενο. Ας ξεβολευτούμε από τον καναπέ μας, για να νιώσουν την οργή μας.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Άμεση απάντηση

Το κράτος είναι όργανο στα χέρια της αστικής τάξης, επιμένουν κάποιοι αμετανόητοι. Ενίοτε το όργανο αυτό πυροβολεί και εκτελεί για να εφαρμόσει την "τάξη". Χτες έχωνε τον Γιάννη Αγιάννη 20 χρόνια στη φυλακή για ένα κομμάτι ψωμί. Σήμερα εκτελεί έναν 15χρονο γιατί θεωρεί ότι αποτελεί κίνδυνο για το καθεστώς. Το πρόβλημα δεν είναι η "απουσία" του, όπως πολλοί καλοθελητές ψέλιζαν χτες βράδυ για να μας πείσουν. Το πρόβλημα είναι ότι σε τούτη την εκμεταλλευτική κοινωνία, καπιταλισμό τον λένε πάλι κάποιοι αμετανόητοι, δεν χωράνε βελτιώσεις, φτιασιδώματα, καλλωπισμοί και τέτοιου είδους σκόπιμα παραπλανητικές προτάσεις. Ούτε φτάνει η τιμωρία των ενόχων, που οπωσδήποτε πρέπει να γίνει. Αν δεν αντιληφθούμε έγκαιρα, πριν έχουμε και άλλα θύματα, ότι το κράτος αυτό μόνο ανατρέπεται και δεν φτιασιδώνεται τότε συνεχώς θα ψάχνουμε πως ένας "πατέρας αστυνομικός" σηκώνει το όπλο του και εκτελεί έναν 15χρονο. Όσο χανόμαστε ανάμεσα στα κροκοδείλια δάκρυα των "υπευθύνων" και στις επικλίσεις για περισσότερο κράτος, τόσο θα χάνουμε το δάσος. Μία είναι η λύση. Μαζική αλλαγή των συσχετισμών και ανατροπή αυτού του ταξικού κράτους - εκτελεστή 15χρονων.
Άμεση, μαζική και περιφρουρημένη πρέπει να είναι η απάντηση στην εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη. Σε συγκέντρωση καλεί το Κ.Κ.Ε. σήμερα στις 6:00 μ.μ. στην Ομόνοια. Πρώτη απάντηση σήμερα, δεύτερη και μαζικότερη να είναι η μεθαυριανή απεργία στις 10 του μήνα..

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Έγινε και αυτό...
Σε μια επίδειξη αυθαιρεσίας και καταστολής, αστυνομικοί του τμήματος Αλίμου, σταμάτησαν μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου Αρκάδων Αλίμου "Ο Πάνας" την ώρα που αναρτούσαν πανώ που καλούσε στην αυριανή εκδήλωση (29/11) αφιέρωμα στο μεγάλο Αρκάδα ποιητή Νίκο Γκάτσο.
Τους απαγόρευσαν να αναρτήσουν το πανώ και αφού τους ζήτησαν τα στοιχεία τους, τους ανακοίνωσαν ότι θα τους υποβάλλουν ...μήνυση. Σημειωτέον ότι ανάμεσα στα μέλη του Δ.Σ. ήταν και αντιδήμαρχος του Αλίμου. Καταδικάζουμε απερίφραστα το περιστατικό, το οποίο εντάσσεται στις προσπάθειες που γίνονται για παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Δηλαδή αύριο που θα κάνουμε αφισοκόλληση για την απεργία της 10/12 τι θα κάνουν; Θα μας σύρουν όλους στο αστυνομικό τμήμα;
Όπως και νάναι να ξέρουν ότι τέτοιες ενέργειες ποτέ δεν σταμάτησαν, ούτε και στο μέλλον θα σταματήσουν την προσπάθεια ενημέρωσης των εργαζόμενων με κάθε πρόσφορο τρόπο. Είναι βαθιά γελασμένοι οι υποκινητές τέτοιων ενεργειών αν νομίζουν ότι θα σταματήσουμε.
Τη Δευτέρα 1/12 η Αγωνιστική Δημοκρατική Ενότητα θα υποβάλλει ψήφισμα καταδίκης της αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής, το οποίο θα απαιτήσουμε να ψηφιστεί ομόφωνα από όλες τις παρατάξεις. Ο κάθε ένας δημοτικός σύμβουλος θα κριθεί από τη στάση του.
Θα επανέλθουμε...

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Ανακοίνωση Επιτροπής Ειρήνης Αλίμου

Επιτροπή Ειρήνης Αλίμου
Δωδεκανήσου 57 Άλιμος ● τηλ. 210-9959553

Φίλοι και Φίλες


Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ειρήνης, της Ασφάλειας, της Ανεξαρτησίας και κυριαρχίας των λαών, όπως έχει αποδειχτεί, είναι το ΝΑΤΟ.

Η εξηντάχρονη πορεία του, δεν αφήνει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Ολόκληρη η ανθρωπότητα βιώνει την κλιμακούμενη και αχαλίνωτη επιθετικότητα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.

Το ΝΑΤΟ διευρύνεται στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη.

Οι υπογραφές μεταξύ των κυβερνήσεων ΗΠΑ και ΤΣΕΧΙΑΣ – ΠΟΛΩΝΙΑΣ για την δημιουργία βάσεων αντιπυραυλικής ασπίδας, συνιστούν κλιμάκωση της στρατικοποίησης της Ευρώπης και φυσικά αποτελούν επικίνδυνη εξέλιξη για το μέλλον των λαών της.

Και η Ελληνική κυβέρνηση; Πώς αντιδρά; Όχι μόνο δεν αντιδρά αλλά συμμετέχει πλήρως στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στους στρατούς κατοχής του ΝΑΤΟ, εμπλέκοντας την χώρα στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών. Οι ευθύνες των μέχρι τώρα ελληνικών κυβερνήσεων είναι τεράστιες.

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΛΙΜΟΥ καλεί κάθε προβληματισμένο και ανήσυχο άνθρωπο να δυναμώσει την φωνή του και να στείλει όσο γίνεται πιο δυνατά το μήνυμα της πάλης ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

Να διατρανώσει την επιθυμία του για έναν κόσμο ειρηνικό όπου οι λαοί θα αποφασίζουν μόνοι για το μέλλον τους.


Νοέμβρης 2008

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008


Ο Σύνδεσμος Αρκάδων Αλίμου "Ο Πάνας" διοργανώνει εκδήλωση αφιέρωμα στο μεγάλο Αρκάδα ποιητή (από την Ασέα Γορτυνίας) Νίκο Γκάτσο. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει ομιλία για το έργο του και συναυλία με επιλογή τραγουδιών από τα μελοποιημένα ποιήματά του.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008 στις 19:00 στο Θέατρο "Κάρολος Κούν" στην οδό θησείου 6 στον Άλιμο.

Ένα μικρό δείγμα...

Χασάπικο 40
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Ήλιε μου ήλιε μου βασιλιά μου
μη μ' αφήνεις σήμερα
συννεφιά συννεφιά στην καρδιά μου
στο κορμί μου σίδερα

Αγόρι ματωμένο θεριά σε ζώσανε
χαράματα σε πήραν και σε σταυρώσανε

Ήλιε μου ήλιε μου βασιλιά μου
πες μου τι μου ζήλεψες
φώτισες μια στιγμή την καρδιά μου
κι ύστερα βασίλεψες

Αγόρι ματωμένο θεριά σε ζώσανε
χαράματα σε πήραν και σε σταυρώσανε

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Ιδιωτικοποίηση τομέα καθαριότητας

Χωρίς να «αισθανθούμε καμία έκπληξη» πληροφορηθήκαμε την απόφαση του Δ.Σ. της ΚΕΔΚΕ να προωθήσει τροπολογία στη Βουλή με την οποία παρέχεται το δικαίωμα στους Δήμους να αναθέτουν την αρμοδιότητα της καθαριότητας είτε σε φυσικά ή Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, είτε σε δημοτικές επιχειρήσεις.
Λέμε ότι δεν αισθανθήκαμε καμία έκπληξη καθώς είναι γνωστή η πολιτική κατεύθυνση του Δ.Σ. της ΚΕΔΚΕ. Πλήρης υποταγή στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων για πλήρη ιδιωτικοποίηση των παρεχόμενων από τους Δήμους υπηρεσιών. Πως θα μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς αφού η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΚΕΔΚΕ (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) εδώ και χρόνια αλλά και καθημερινά στηρίζει όλες τις αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές.
Το πρόβλημα βέβαια δεν βρίσκεται μόνο στην ΚΕΔΚΕ και στο γνωστό ρόλο της. Βρίσκεται επίσης στους Δημάρχους εκείνους που δεν αρθρώνουν ούτε λέξη υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών καθαριότητας. Ούτε και αυτοί βέβαια θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, αφού πιστοί στις επιλογές των κομμάτων τους βάζουν το “χέρι” τους για να περάσουν και αυτές οι αντεργατικές ρυθμίσεις. Το ίδιο δεν έκαναν άλλωστε και στο θέμα των συμβασιούχων, το ίδιο δεν έκαναν όταν χάρισαν στην κυβέρνηση το μεγαλύτερο μέρος των παρακρατημένων εσόδων των Δήμων, το ίδιο δεν έκαναν όταν αποδέχονταν συνεχώς νέες αρμοδιότητες χωρίς τους απαραίτητους για τη λειτουργία τους πόρους με συνέπεια την υπερχρέωση του Δήμου και την επιβολή νέων φόρων;
Οι εργαζόμενοι όμως δεν επιτρέπεται να συναινέσουν στη νέα αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση ΚΕΔΚΕ, Δημάρχων και Κυβέρνησης.
Είναι αναγκαίο σήμερα με τον πιο αποφασιστικό τρόπο να δοθεί απάντηση. Συμβιβασμοί και μοιρολατρίες δεν συγχωρούνται.
Σήμερα αποκτούν τραγική επικαιρότητα οι θέσεις της παράταξής μας της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Επανειλημμένα, με κάθε ευκαιρία, τονίζουμε ότι Δημοτικές αρχές που στηρίζονται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, δεν θέλουν να διαφυλαχτεί ο δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας των παρεχόμενων από τους Δήμους υπηρεσιών. Έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική των κομμάτων τους. Πολιτική που ανάμεσα στα άλλα αντεργατικά και αντιλαϊκά παραδίνει σήμερα την καθαριότητα στο μεγάλο κεφάλαιο και στους εργολάβους. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Ο ποιητής κάθε Πρωτομαγιάς του 20ού αιώνα

«Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα/ χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,/ για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. Την ομορφιά/ ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια./ Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού/ τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε» (ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ)



Με τον Χαρίλαο Φλωράκη στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ (1989)
Να τον θυμόμαστε, γιατί πολύ αγάπησε τον Κόσμο και την Ποίηση. Γιατί δίδαξε ήθος, αξίες, θέση ζωής. Γιατί ευλόγησε τον έρωτα, την ομορφιά, την αρμονία, την επανάσταση. Στους δύσκολους αυτούς καιρούς, νοσταλγούμε συχνά τον Γιάννη Ρίτσο, καθώς εκείνος, περισσότερο από όλους, ήξερε να παρηγορεί με την πίστη του στη δύναμη της ποίησης. Και μια στιγμή ακόμη αν αισθανθείς ότι τα επιτεύγματα του ανθρώπου είναι σημαντικότερα από τις καταστροφές που αυτός προκαλεί, ότι μπορούν να είναι αιώνια, έχεις διατηρήσει τη δύναμη να αντιστέκεσαι, ίσως για πάντα.

Ο πιο πολυδιαβασμένος ποιητής

Ο Γιάννης Ρίτσος είναι σήμερα ο ποιητής που έχει διαβαστεί από τους περισσότερους Ελληνες. Περίπου ένα εκατομμύριο αντίτυπα των έργων του έχουν πουληθεί από τη δεκαετία του '30 έως τώρα, με έμφαση στις τελευταίες δεκαετίες. Αριθμός που σε κάνει να συλλογίζεσαι ότι, αν όχι αρκετά, τουλάχιστον μερικά βιβλία του πρέπει να βρίσκονται σε κάθε σπίτι - γεγονός που δεν έχει συμβεί με κανέναν άλλον ποιητή. Ηταν, όμως, ποτέ ο ποιητής που έχει απασχολήσει όσο κανένας την Κριτική; Είναι σήμερα;

Εννιάμισι χρόνια μετά το θάνατό του, το έργο του πορεύεται, όπως όλα τα έργα των δημιουργών που ταξιδεύουν ασυνόδευτα από τη φυσική παρουσία τους. Ο χρόνος που χρειάζεται για να διαγνωσθεί, εκ του ασφαλούς, κατά πόσο το έργο του Ρίτσου θα αντέξει στο χρόνο, είναι ακόμα μακρύς. Ισως θα πρέπει να «ξεχαστεί» κι άλλο μέχρι να «ανακαλυφθεί» ξανά. Ισως άλλοι, απρόβλεπτοι παράγοντες, να συμβάλουν προς τη μια ή προς την άλλη εξέλιξη. Ισως, τέλος, η αδιαμφισβήτητη αξία του να το κάνει, ώστε να ξεπεράσει τη συνωμοσία σιωπής που εξυφαίνεται γύρω του.


Ο Γ. Ρίτσος μπροστά στο πατρικό του σπίτι στη Μονεμβάσια (1984)
Η αναφορά στη λέξη συνωμοσία γίνεται συνειδητά, και όχι για να κάνουμε κυνήγι μαγισσών. Μα, δεν μπορούμε και να παραβλέψουμε τις αιτίες. Πως οι φίλοι και οι εχθροί τον θεωρούν κομμουνιστή, πράγμα που τους κάνει να τον αντιμετωπίζουν εξαρχής με μια ετικέτα, η οποία λειτουργεί αλλιώς στην κάθε πλευρά. Και πως το έργο του έχει μεγάλη έκταση. Που δεν αποτρέπει τον αφοσιωμένο λάτρη της ποίησής του. Ολους τους υπόλοιπους, όμως;


Ο Γιάννης Ρίτσος δεν προσήλθε στην Αριστερά με τις αποσκευές της συμβατικότητας. Συντάχθηκε με το κομμουνιστικό κίνημα στην εξαιρετικά δύσκολη δεκαετία του '30, αφού πριν, στα σανατόρια απ' τα οποία πέρασε (ως άπορος, αυτός, το πρώην αρχοντόπουλο), σπούδασε τις μαρξιστικές ιδέες και συγχρωτίστηκε με τους επαναστατημένους της εποχής.

Ο Γ. Ρίτσος εξεγειρόταν σε όλη του τη ζωή κατά της αδικίας, με το γόνιμο τρόπο του ανυπότακτου. Ηταν εναντίον της εξουσίας, όσο κι αν του στοίχισε αυτό. Πιστός στην κομμουνιστική ιδεολογία του και ασυμβίβαστος, αρνούνταν ό,τι καταστρέφει και υποβαθμίζει τη ζωή και υπηρετούσε ό,τι την έκανε να αξίζει.
Η ανιδιοτέλεια της ποίησής του

Σε καιρούς που το πρόσωπο της Επανάστασης προβάλλει μερικές φορές χαρακωμένο, ίσως οι επαναστατικές του δημιουργίες να μη συνεγείρουν όπως παλιά. Κι όμως. Πάντοτε, υπάρχει το δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Αυτό που παρουσιάζει την ανθρώπινη αγωνία του ποιητή. Την ωραιότητα της πίστης του. Την ανιδιοτέλειά του. Την ποιητική του. Πιστεύει κανείς ή όχι στα οράματα του Γιάννη Ρίτσου, αρκεί η συναίσθηση ότι ο κόσμος του ήταν ένας κόσμος, για τον οποίο «γίνεσαι ικανός να πεθάνεις», όπως σημείωνε ο Τάσος Λειβαδίτης, για να συγκινηθείς. Κι εν πάση περιπτώσει, η δημιουργία του είναι πολυσήμαντη, δεν περιστρέφεται όλη γύρω από έναν άξονα.


Σε έκθεση εικαστικών έργων του (29/1/1989)
Οι αστοί - με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, όπως του Παντελή Πρεβελάκη - δεν του συγχώρησαν ποτέ την ιδεολογική και πολιτική ένταξή του. Αυτή είναι η πρώτη εμμονή τους. Δεν του συγχωρούν και σήμερα ότι δεν είχε αμφιβολίες και, ταυτοχρόνως, ότι «στράτευσε» μέρος της ποιητικής του δραστηριότητας στις αξίες της Επανάστασης. Δεν αντιμετωπίζουν το έργο του στην ολότητά του.

Δέχονται έναν Ρίτσο διαφορετικό από αυτόν που είναι στην πραγματικότητα. Παραλείπουν να ασχοληθούν με το Ολον του έργου του (οι φωτεινές εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά δεν είναι, αριθμητικά, αντάξιες ενός τέτοιου έργου). Ανακρίβεια;

Θυμήθηκε κανείς, πως πέρσι, την Πρωτομαγιά, συμπληρώθηκαν τα ενενήντα χρόνια από τη γέννηση του ποιητή; Θα θυμηθεί κάποιος ότι φέτος, την Πρωτομαγιά ακριβώς, συμπληρώνονται 91, κι ας μην είναι στρογγυλή η επέτειος; Ας το σκεφτεί τουλάχιστον ο καθένας από μας και ας του αποδώσει τις τιμές που του αξίζουν, με το να βυθιστεί, έστω και για λίγο, στο «σώμα» της ποίησής του.
Η «οφειλή» των συντρόφων του

Δε θα έλεγε κανείς πως και οι σύντροφοι ξέρουν καλά το έργο του. Πως είναι σε θέση να το υπερασπίσουν, να το προασπίσουν, να το διαδώσουν, όπως του αξίζει. Οσο ο ποιητής βρισκόταν ανάμεσά μας, συγκινούνταν πολύ να τον γνωρίζουν με τις δυο του ιδιότητες και μόνο (του συντρόφου και του ποιητή), κι ας μην το ξέρουνε καλά καλά - γιατί τον αποδέχονται - αν και η αποδοχή αυτή ήταν πλήρης. Τώρα, όμως; Φτάνει αυτό; Δεν ήρθε ο καιρός να σκύψουμε και πάλι στο έργο του, να το μελετήσουμε, να το κατανοήσουμε, να μας συνεγείρει;


Ο ποιητής σε εκδήλωση που οργάνωσε το ΚΚΕ, προς τιμή των 80 χρόνων του, στις 8/5/1989
Η δεύτερη εμμονή των αστών είναι και η πλέον διαδεδομένη. «Εγραφε πολλά», ακούς. Και υπονοούν ότι η ποσότητα δε συμβαδίζει με την ποιότητα. Κι ακόμα: «δεν έσκιζε», επιμένουν, κι ας ξέρουν - και οφείλουν όσοι μιλούν γι' αυτό να ξέρουν - ότι έσκισε, κι έκαψε δεκάδες έργων και εκατοντάδες σελίδων.


Ο Ρίτσος σμίλεψε την ασπίδα της ποίησης («ωραία ασπίδα, πιο ωραία ακόμα κι απ' του Αχιλλέα») πιο πολύ από τη μέθη της δημιουργίας. Η ποίηση για κείνον ήταν πράξη έρωτα, απαραίτητη τροφός, συνοδός, σύντροφος. Εγραφε «από ανάγκη», μένοντας πολύ συχνά ξάγρυπνος, πεινασμένος, διψασμένος, δουλεύοντας δέκα, δώδεκα και μερικές φορές δεκαοκτώ και είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο. Περηφανευόταν αυτός «ο πολυγράφος, ο ακόρεστος» για την παραγωγή του, φέρνοντας πάντοτε παράδειγμα τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη. Αγαπούσε πολύ ωστόσο και τον Καβάφη, με τα 154 μόλις ποιήματα.

Ποιητής ήταν και όταν δεν έγραφε. Παρατηρούσε, σε θέση μάχης πάντα και ποτέ σε θέση ανάπαυσης, μήπως και χάσει το απειροελάχιστο χρώμα από τα πράγματα. Εκανε ατέρμονες αγώνες δρόμου για να αιχμαλωτίσει τη στιγμή, λαχταρούσε μη και δεν την αθανατίσει. Μέσω της ποίησης, προσελάμβανε τα πάντα, μέσω αυτής ήθελε και να τα μοιράζεται («το πιο βαρύ φορτίο είναι το φως που δεν μπορούμε να το δώσουμε»).

Ηταν, λοιπόν, όλα τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου ισάξια; Κανείς δεν το ισχυρίζεται αυτό. Ομως, όλα είναι απαραίτητα για να συγκροτήσουμε σωστά το σώμα της Ποιητικής του. Να δούμε τις κάμψεις και τις ανόδους της. Να παρατηρήσουμε τις αλλαγές και τις στροφές που κάνει. Κι αν τέλος πάντων για τον αμύητο αναγνώστη χρειάζεται ίσως μια ανθολογία (καλό θα έκανε στο έργο του ποιητή μια σοβαρή ανθολόγηση ή και περισσότερες, από ανθρώπους όμως που ασχολούνται χρόνια με αυτό), για τον μελετητή δεν είναι απαραίτητη. Αν δεν ξέρεις το όλον, δεν μπορείς να ασχοληθείς με το μέρος.
Παρηγορητής του κόσμου

Ο Γιάννης Ρίτσος, αυτός ο «απαρηγόρητος παρηγορητής του κόσμου», πρόσφερε παραμυθία σε πολλούς από μας αμέτρητες φορές. Κι όσο κι αν είναι δυστύχημα που στα τελευταία χρόνια όλο και σπανιότερα διαβάζουμε κάτι για τον ποιητή (με την έννοια ότι όσα γράφονται συνήθως βοηθούν στην εκ νέου ανακάλυψη ή και στην καλύτερη γνωριμία), έρχονται πολλές νέες γενιές, που πιστεύουν στον Ερωτα και στην Επανάσταση και που «δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό».

Οταν φτάνεις να αισθάνεσαι την ανάγκη πως πρέπει «να λες: ουρανός. Κι ας μην είναι», τότε ο Γιάννης Ρίτσος είναι έτοιμος να μπει στην ψυχή σου. Και, δεν μπορεί, κάπου θα συναντηθείτε.

Θα συναντηθείτε στις δύσκολες κορφές και στα μονοπάτια του αγώνα, εκεί όπου έδωσε τις ωραιότερες μάχες για να επικρατήσει το Δίκιο. Θα συναντηθείτε στην καθημερινότητα, που πάντα την αντιμετώπιζε σαν κάτι το ξεχωριστό. Θα διασταυρωθούν οι σκέψεις σας για τον Κόσμο, για τα Πράγματα, για την Ελευθερία. Θα συγκινηθείτε με τις επιλογές του, με τα μεγαλοφυή του πετάγματα, με τις σταθερές του και με τις αμφιβολίες του. Θα συμφωνήσετε μαζί του, πως εκείνο «που επιζεί του θανάτου σου είναι αυτό που στερήθηκες στη ζωή σου» («Γραφή Τυφλού»). Θα επαναλάβετε με πείσμα: «Ζωή - ένα τραύμα στην ανυπαρξία» («Πέτρες - Επαναλήψεις - Κιγκλίδωμα»). Και θα θαυμάσετε τον τρόπο, με τον οποίο τα έλεγε όλα. Ενδεικτικό μονάχα, το ποίημα «Πραγματικά χέρια» από τη «Γραφή Τυφλού», γραμμένο μέσα στη χούντα:

«Αυτός που χάθηκε ανεξήγητα ένα απόγευμα (ίσως/ και να τον πήραν) είχε αφήσει στο τραπέζι της κουζίνας/ τα μάλλινα γάντια του σα δυο κομμένα χέρια/ αναίμακτα, αδιαμαρτύρητα, γαλήνια, ή μάλλον/ σαν τα ίδια του τα χέρια, λίγο πρησμένα, γεμισμένα/ με το χλιαρόν αέρα μιας πανάρχαιης υπομονής. Εκεί,/ ανάμεσα στα χαλαρά, μάλλινα δάχτυλα,/ βάζουμε πότε - πότε μια φέτα ψωμί, ένα λουλούδι/ ή το ποτήρι του κρασιού μας, ξέροντας καθησυχαστικά/ ότι στα γάντια τουλάχιστον δεν μπαίνουν χειροπέδες».

Στα δικά του χέρια πάντως, όσες φορές κι αν τις φόρεσαν, ήταν σαν να μην υπήρχαν. Συνέχισε να γράφει όπως αισθανόταν, με την ωραία βεβαιότητα: «αυτό το χαμόγελο κι αυτόν τον ουρανό, δεν μπορούν να μας τα πάρουν». Και ποτέ δεν μπόρεσαν.

Αντιγόνη ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ
Από αφιέρωμα του Ριζοσπάστη 29-30/04/2000

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Εφημερίδα τεύχος 2

Θουκυδίδου και … Ιωνίας

Έκδοση της δημοτικής παράταξης Αλίμου «Αγωνιστική Δημοκρατική Ενότητα»

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Το 2006 από την ίδια εφημερίδα η Αγωνιστική Δημοκρατική Ενότητα μεταξύ σοβαρού και αστείου προειδοποιούσε :

« Προσοχή λοιπόν αδέρφια ανεξάρτητα τι νομίζουμε ότι ψηφίζουμε η κάλπη βγάζει για τέσσερα χρόνια αυτό που πραγματικά ψηφίζουμε.»

Έτσι και έγινε.

Η διοίκηση Ορφανού συνεχίζει τις αδιέξοδες πολιτικές των διοικήσεων Αργυρίου, Αλούκου και Μαντζουράνη που έχουν οδηγήσει το Δήμο σε αδιέξοδο οικονομικό και πολιτικό και τα προβλήματα των κατοίκων και ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων σε όξυνση.

Σύμμαχοι της διοίκησης Ορφανού στις βασικές τις επιλογές είναι οι παρατάξεις Μαντζουράνη και Ανωμερίτη.

Στις συνεδριάσεις του Δ.Σ. εκδηλώνεται η με κάθε τρόπο (ομιλίες, ψηφοφορίες κ.λ.π) καθολική υποστήριξη της διοίκησης Ορφανού από την παράταξη του κ. Ανωμερίτη από τη μια και από την άλλη η ίδια στάση της παράταξης του κ. Μαντζουράνη, όσον αφορά τα μεγάλα ζητήματα και η δημιουργία κλίματος αρένας (με πλήρη ανταπόκριση της παράταξης Ορφανού) σε δευτερεύοντα ζητήματα για τη δημιουργία εντυπώσεων.

Ακόμα και ό ίδιος ο κ. Μαντζουράνης κάποια στιγμή αναφώνησε ότι πρέπει να ακουστεί και κάποιος που να κάνει αντιπολίτευση.

Στον αντίποδα η Αγωνιστική Δημοκρατική Ενότητα, πραγματοποίησε πληθώρα παρεμβάσεων, για όλα τα ζητήματα που απασχολούν το Δήμο και τους κατοίκους του.

Ο μοναδικός δημοτικός σύμβουλός της Χρήστος Δουρίδας με μεγάλο αριθμό ερωτήσεων, τοποθετήσεων, αναφορών, ανέδειξε σωρεία ζητημάτων, πρόβαλε αιτήματα κατοίκων και φορέων και κατέθεσε σημαντικές προτάσεις για όλα τα προβλήματα που απασχολούν τους κατοίκους .

Ενδεικτικά η παράταξή μας :

Πρόβαλε και υποστήριξε τα αιτήματα των σχολείων και κατέθεσε δικές της προτάσεις για βελτίωση των υποδομών και του εξοπλισμού τους.

Ζήτησε κατ’ επανάληψη την εδική ανοιχτή συνεδρίαση του Δ.Σ. με θέμα την κατάσταση της εκπαίδευσης στον Άλιμο.

Υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των εργαζομένων για μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για καταβολή των δεδουλευμένων τους, για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία τους.

Καταψήφισε την αύξηση των δημοτικών τελών για τους επαγγελματίες.

Πρότεινε την κατάργηση των τροφείων στους Παιδικούς σταθμούς και καταψήφισε τις αυξήσεις τους.

Πρότεινε την δημιουργία ελεύθερης ζώνης για δωρεάν χρήση του κολυμβητηρίου από τη νεολαία και τους δημότες.

Πρότεινε την δωρεάν συμμετοχή των δημοτών στα τμήματα του Πολιτιστικού κέντρου, τη δημιουργία υλικών υποδομών στο Πολιτιστικό.

Κατάγγειλε τις πολιτικές συναλλαγές που έγιναν σε βάρος των ελεύθερων χώρων, σε εξαργύρωση προεκλογικών δεσμεύσεων.

Συμμετείχε σε κινητοποιήσεις για το μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού και την απελευθέρωση της παραλίας από τα ιδιωτικά συμφέροντα, και ζήτησε από το Δήμο να απαιτήσει την άμεση εφαρμογή της γνωμοδότησης του Ν.Σ.Κ. για τον αιγιαλό και την παραλία.

ΔΟΚΑΡΙ ΚΑΙ ...ΜΕΣΑ

ΔΗΜΟΣ ΑΛΙΜΟΥ – ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΜΕ ΦΟΥΝΤΕΣ

Πάνω από το 10% του ετήσιου οικογενειακού εισοδήματός του πρέπει να πληρώσει ένα νέο ζευγάρι μισθωτών με ένα ή δύο παιδιά για τις υποχρεωτικές ανάγκες του για παιδικό σταθμό και τις ανάγκες του για στοιχειώδεις πολιτιστικές και αθλητικές υπηρεσίες.

Παράδειγμα 1ο : Νέο ζευγάρι με ένα παιδί και δύο μισθούς 1000 και 800 ευρώ το μήνα (ετήσιο εισόδημα 1.800χ14=25.200) πρέπει να πληρώσει :

Για παιδικό σταθμό 1.265 ευρώ.

Για συμμετοχή των ενηλίκων σε μία δραστηριότητα του Πολιτιστικού Οργανισμού 600 ευρώ.

Για συμμετοχή του παιδιού και ενός από τους γονείς στα προγράμματα του Κολυμβητηρίου 660 ευρώ

Σύνολο 2.525 ευρώ. Δηλαδή 10% του ετήσιου εισοδήματος.

Παράδειγμα 2ο : Νέο ζευγάρι με δύο παιδιά και δύο μισθούς 1200 και 1000 ευρώ. (ετήσιο εισόδημα 2.200χ14=30.800) πρέπει να πληρώσει :

Για παιδικό σταθμό 1.925 ευρώ (με την έκπτωση του δεύτερου παιδιού).

Για συμμετοχή των ενηλίκων σε μία δραστηριότητα του Πολιτιστικού Οργανισμού 600 ευρώ.

Για συμμετοχή των παιδιών και ενός από τους γονείς στα προγράμματα του Κολυμβητηρίου 900 ευρώ.

Σύνολο 3.425 ευρώ. Δηλαδή 11% του ετήσιου εισοδήματος.

Παράδειγμα 3ο : Εκπρόσωπος της γενιάς των 700 ευρώ (άγαμος και χωρίς παιδιά) πρέπει να πληρώσει :

Για να αθληθεί στοιχειωδώς στο κολυμβητήριο 420 ευρώ.

Για να ασχοληθεί στοιχειωδώς δημιουργικά στον ελεύθερο χρόνο του έχει να διαλέξει από τα παρακάτω :

Τμήμα παραδοσιακών χορών : 20 ευρώ το μήνα

Μουσικό Εργαστήρι : 40 ευρώ το μήνα

Κλασσικοί ή Μοντέρνοι χοροί : 30 ευρώ το μήνα

Θέατρο : 20 ευρώ το χρόνο

Ζωγραφική : 27 ευρώ το μήνα

Φωτογραφία : 20 ευρώ το μήνα

Γυμναστική : 30 ευρώ το μήνα

Καλοκαιρινή απασχόληση : 200 ευρώ οι τρείς βδομάδες.

Συνολικά περίπου 9 έως 12% του εισοδήματός του.

Οι τιμές αυξήθηκαν πέρυσι έως και 40%

Στους παραπάνω λογαριασμούς δεν συμπεριλαμβάνονται δημοτικά τέλη και φόροι που είναι από τα ψηλότερα σε όλη τη χώρα, το 2% στις ταβέρνες, καφετέριες κ.λ.π.

ΝΤΡΟΠΗ ΡΕ !

 

Ελληνικό: Πάρκο ή Real Estate;

Τίποτα καλό δεν κρύβει η απόλυτη σιωπή, που επικρατεί τον τελευταίο καιρό, γύρω από το μεγάλο θέμα του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Η κυβέρνηση προχωράει τα σχέδια της, χωρίς να έχει κάνει βήμα πίσω στις κατ επανάληψη δηλωμένες επιδιώξεις της.

Πάρκο από… τσιμέντο!

Για να φτιάξουμε το πάρκο πρέπει να του… ρίξουμε τσιμέντο! Πρέπει να το πετσοκόψουμε για να πουλήσουμε οικόπεδα και να χτίσουμε κτίρια επιχειρήσεων, εμπορικά κέντρα, πολυτελείς κατοικίες και ξενοδοχεία μέσα !

Με αυτήν ακριβώς τη λογική, η κυβέρνηση προχωρά το θέμα της κατασκευής του Μητροπολιτικού Πάρκου στο χώρο του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό.

Το είπε ξεκάθαρα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς, το Νοέμβρη του 2007 κατά την παρουσίαση της Μελέτης Διαμόρφωσης του Πάρκου: «Το πάρκο θα είναι αυτοχρηματοδοτούμενο τόσο για την κατασκευή όσο και για τη συντήρησή του». Με απλά λόγια, από τα 5.300 στρέμματα που είναι το σύνολο της έκτασης, τα 1.700 τουλάχιστον θα καλυφθούν από κτίρια, μπετόν και άσφαλτο ως εξής:

-1.000 στρ. πολεοδομούνται,

-300 στρ. ελέγχονται και βγαίνουν στο σφυρί (το Κανόε Καγιάκ παραχωρήθηκε ήδη σε επιχειρήσεις για 30 χρόνια και ακολουθεί το συγκρότημα καλαθοσφαίρισης – ξιφασκίας) από τα «Ολυμπιακά Ακίνητα», ---200 στρ. «αξιοποιούνται» από την εταιρία «Τουριστικά Ακίνητα» για την πραγματοποίηση εμπορικών εκθέσεων,

200 στρ. καταλαμβάνουν τα κτίρια και οι αεροδιάδρομοι που θα διατηρηθούν.

Μέρος των εσόδων, λέει, από αυτό το ξεπούλημα θα δαπανηθεί για να φτιαχτεί πάρκο. Και τι πάρκο! «Το μεγαλύτερο της Ευρώπης»!

Το σχέδιο αυτό είναι πιστό αντίγραφο εκείνου που είχε επεξεργαστεί και εκπονήσει το 2003 η κυβέρνηση Σιμήτη (το ξεπούλημα τμήματος της έκτασης του Ελληνικού ήταν μια από τις περιβόητες προτάσεις Σπράου για τον περιορισμό των κρατικών ελλειμμάτων). Ο Κώστας Καραμανλής το είχε απορρίψει κατηγορηματικά το Μάρτη του 2004-προεκλογικά-δηλώνοντας: «Δεν υπάρχει δίλημμα τσιμέντο ή πράσινο. Η απάντηση είναι αυτονόητη. Δεσμευόμαστε ότι μικρό ποσοστό των χώρων θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για εγκαταστάσεις πολιτιστικού και αθλητικού χαρακτήρα»

Όμως σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να δώσει σάρκα και οστά σε αυτές τις προτάσεις, «ανοίγοντας» το δρόμο για την κερδοσκοπία του κεφαλαίου, προχωρώντας την πρόταση δημιουργίας του πάρκου από…τσιμέντο.

Οι αλχημείες...

Για να δικαιολογήσει την εξαπάτηση του κόσμου και τη μη τήρηση των υποσχέσεων και των διαβεβαιώσεων του ίδιου του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή ο Γ. Σουφλιάς προβαίνει σε διάφορες αλχημείες:

Ισχυρίζεται ότι το πάρκο θα είναι, «το μεγαλύτερο της Ευρώπης».

Επικαλείται την «έλλειψη χρημάτων» για να εμφανίσει την προσφορά στους «νταβατζήδες» των νέων κατασκευαστικών και εμπορικών φιλέτων, που προκύπτουν από το πετσόκομμα του πάρκου, ως μονόδρομο για τη δημιουργία και τη συντήρηση του!

Διογκώνει, σκόπιμα, υπερβολικά το κόστος δημιουργίας και συντήρησης του πάρκου.

Λέει ότι από την καταστροφή του Ελληνικού θα δημιουργήσει «Πράσινο Ταμείο», το οποίο θα χρηματοδοτεί αποκλειστικά την ανάπλαση υποβαθμισμένων περιοχών του Λεκανοπεδίου και τη δημιουργία χώρων πρασίνου σε αυτές.

Χρωματίζει, στο χάρτη που κυκλοφορεί, πράσινα τα πάντα: κτίρια, δρόμους…άλογα.

...και η αλήθεια

Η πραγματικότητα όμως είναι λίγο διαφορετική:

Το Πάρκο στο Ελληνικό φυσικά και δεν θα είναι το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης. Θα μπορούσε να είναι ένα καλό πάρκο μεσαίου μεγέθους-βέβαια το μοναδικό στην Αθήνα- εάν φυτευόταν ολόκληρο με ψηλό πράσινο. Η Αθήνα διαθέτει μόλις 2 τ.μ. πρασίνου, που θα μπορούσαν να γίνουν 3,2τ.μ. με ολόκληρο το Ελληνικό, έναντι 15 τ.μ. και πάνω που διαθέτουν οι Ευρωπαϊκές πόλεις.

Για να γίνει πάρκο-με δένδρα, δροσιά και οξυγόνο- το Ελληνικό χρειάζεται να φυτευτούν 500.000-750.000 μεγάλα και μικρά δένδρα και θάμνοι. Σύμφωνα με το Σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ θα φυτευτούν 40.000 έως 60.000 δένδρα , θα χτιστούν 1.300.000 τ.μ.( γραφεία, εμπορικά κέντρα, σπίτια ξενοδοχεία), θα δημιουργηθεί μια πόλη 15.000 κατοίκων και άλλων 15.000 εργαζομένων. Αυτό δεν θα είναι πάρκο θα είναι διακοσμητική φύτευση των ακάλυπτων χώρων των κτιρίων.

Η « έλλειψη χρημάτων» που επικαλείται ο Υπουργός είναι η συνηθισμένη πρόφαση που προτάσσει η κυβέρνηση απέναντι σε οποιοδήποτε κοινωνική ανάγκη, για να καλύψει την υποταγή της στα συμφέροντα μιας δράκας κεφαλαιούχων («νταβατζήδων» κατά τον πρωθυπουργό) που λεηλατούν τον τόπο.

H δημιουργία του Πράσινου Ταμείου που θα συμβάλλει, δήθεν, στην

ανάπτυξη πρασίνου σε άλλες γειτονιές της Αθήνας είναι ένα ακόμα παραμύθι και μάλιστα παλιό: Ούτε τα χρήματα του ΕΤΕΡΠΣ, ούτε εκείνα του Περιβαλλοντικού Τέλους Βενζίνης στην Αττική, διατέθηκαν ποτέ για την αναβάθμιση κάποιας περιοχής, αλλά για να κλείσουν τρύπες του κρατικού προϋπολογισμού, όπως είναι σίγουρο πως θα γίνει και με το ταμείο αυτό.

Όχι άλλο τσιμέντο

Το Λεκανοπέδιο δεν αντέχει άλλο τσιμέντο, σ αυτό ζούμε εκατομμύρια άνθρωποι με ανάγκες απλές και πολύ διαφορετικές από την ανάγκη πλουτισμού μερικών εκατοντάδων λαμόγιων, και αρπαχτικών.

Να μην παραδοθεί ούτε μία σπιθαμή γης από το Ελληνικό και τους

εναπομείναντες Δημόσιους χώρους της Αττικής στην κερδοσκοπία και την κομπίνα.

Να τηρήσει η κυβέρνηση τη δέσμευση του πρωθυπουργού ότι το Ελληνικό θα γίνει ολόκληρο Μητροπολιτικό Πάρκο με δημόσιες εγκαταστάσεις αποκλειστικά αθλητικού και πολιτιστικού χαρακτήρα και με ελεύθερη είσοδο για τους πολίτες.

 

Ρέματα Τραχώνων και Πικροδάφνης

Αποφάσεις του ΣτΕ για την οριοθέτηση και την προστασία τους.

Την Τρίτη, 26 Αυγούστου 2008, το Συμβούλιο της Επικρατείας με απόφαση του επέστρεψε στο ΥΠΕΧΩΔΕ, ως παράνομο, Προεδρικό Διάταγμα επέκτασης του σχεδίου πόλεως στο Δήμο Αλίμου εκατέρωθεν της λεωφόρου Αλίμου επειδή δεν έχει γίνει οριοθέτηση του χειμάρρου των Τραχώνων.

Την ίδια μέρα για το ρέμα Πικροδάφνης, το ΣτΕ εξέτασε προσφυγές κατοίκων, που ζητούν να αλλάξει το σχέδιο πόλης και να ανασταλούν οι οικοδομικές άδειες μέσα στο ρέμα.

Στο ρέμα της Πικροδάφνης, παρόλο που έχει χαρακτηρισθεί από το 1993 με απόφαση ΥΠΕΧΩΔΕ ως «ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος», η περιοχή εντάχθηκε στο σχέδιο πόλεως και κτίζεται αγνοώντας το ρέμα.

Το Συμβούλιο έκρινε ότι «η διοίκηση οφείλει να παρέμβει και να οριοθετήσει το ρέμα στο σύνολό του, λαμβάνοντας υπόψη τα αναγκαία στοιχεία και τις περιβαλλοντικές μελέτες, έτσι ώστε να διασφαλισθεί η ακώλυτη λειτουργία του ως οικοσυστήματος».

clip_image002

 

Συμβασιούχοι Δήμου Αλίμου : Η ομηρία συνεχίζεται

Η διοίκηση Ορφανού, στο θέμα των συμβασιούχων, συνεχίζει αταλάντευτη στο δρόμο των διοικήσεων Αλούκου και Μαντζουράνη. Ενώ πριν από τις εκλογές μιλούσε για πολιτική ομηρία των, με κάθε μορφής εργασιακή σχέση, συμβασιούχων, από τη στιγμή που εκλέχτηκε προκήρυξε μόλις 85 θέσεις μονίμων έναντι 250 κενών θέσεων του Οργανισμού του Δήμου.

Βέβαια με τη συνέχιση του καθεστώτος των κάθε λογής συμβάσεων, αντιλαμβανόμαστε ότι μπορούν να καλυφθούν κάποιες από τις προεκλογικές υποσχέσεις και να δοθούν νέες.

Από την άλλη μεριά τα προβλήματα εκατοντάδων εργαζομένων με συμβάσεις στην υπηρεσία Περιβάλλοντος, στους Παιδικούς σταθμούς, στον Πολιτιστικό Οργανισμό, στον Αθλητικό Οργανισμό κ.α., δεν περιορίζονται μόνο στην πολιτική ομηρία. Περιλαμβάνουν καθυστερήσεις στις πληρωμές τους, απλήρωτες υπερωρίες κ.λ.π. και την ανασφάλιστη εργασία για τους εργαζόμενους με τις συμβάσεις STAGE.

Τελευταίο παράδειγμα : Ενώ το προηγούμενο οκτάμηνο έχει τελειώσει από τα τέλη Γενάρη, οι υπερωρίες των εργαζομένων δεν έχουν πληρωθεί ακόμα. Το ίδιο ισχύει και για αυτό το οκτάμηνο αλλά και για τους μόνιμους. Το επιχείρημα ότι τα προβλήματα αυτά έχουν σχέση με το συντονισμό των υπηρεσιών του Δήμου δεν ευσταθούν και το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Όλα τα προηγούμενα χρόνια το ίδιο συνέβαινε. Η ευθύνη βαρύνει πριν από όλα τη δημοτική αρχή καθώς το πρώτο που πρέπει να εξασφαλίζει είναι η μισθοδοσία των μονίμων και συμβασιούχων εργαζομένων του Δήμου.

Όπως μας κατήγγειλαν σε περιοδεία στους Παιδικούς σταθμούς οι εργαζόμενοι σε αυτούς με απόδειξη παροχής υπηρεσιών εξαιτίας της καθυστέρησης πληρωμής των δεδουλευμένων τους βρίσκονται σε αδυναμία το ΤΕΒΕ να πληρώσουν με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλιση και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.

Δεν ευσταθεί επίσης και το επιχείρημα της διοίκησης ότι «δεν υπάρχουν λεφτά» καθώς είναι γνωστό ότι το Κράτος χρωστάει στο Δήμο μας αρκετά εκατομμύρια ευρώ (σύμφωνα με υπολογισμούς φτάνουν στα 45 με 50 εκατομμύρια ευρώ) τα οποία καμία «πράσινη» ή «μπλε» διοίκηση δεν διεκδίκησε. Άλλωστε με την διαρκή αύξηση του ήδη υπέρογκου δανεισμού του Δήμου, και τη συνεχή μείωση της κρατικής επιχορήγησης, είναι ορατός ο κίνδυνος ο Δήμος Αλίμου να βρεθεί σε αδυναμία να πληρώσει τις μισθοδοσίες των μονίμων. Πόσο μάλλον των συμβασιούχων.

Δεν είναι όμως όλα μαύρα, παρόλο ότι μπορεί να φαίνονται έτσι. Η λύση βρίσκεται στην αγωνιστική συσπείρωση των συμβασιούχων, με τη δημιουργία συντονιστικής επιτροπής που θα μπορεί πιο αποτελεσματικά να τους οργανώσει και να διεκδικήσει λύσεις στα προβλήματά τους.

Να διεκδικήσουν πιο αποτελεσματικά την μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους προϋποθέσεις, την κατάργηση του «θεσμού» των εκτάκτων, την πρόσληψη μόνο μόνιμου προσωπικού. Την ένταξη όλων των εργαζόμενων στο Δήμο από την ΑΝΕΔΑ και το οριστικό κλείσιμό της.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ: ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ

Διάλυση , βαθιά απογοήτευση και οργή από τους εργαζόμενους που δεν πληρώνονται είναι η εικόνα που επικρατεί στο Διαδημοτικό Κέντρο Πρόληψης Αργυρούπολης, Αλίμου, Ελληνικού και Γλυφάδας-Κέντρο Κοινωνικής Παρέμβασης (όπως σε πολλά Κέντρα Πρόληψης σε όλη τη χώρα) μετά τη διακοπή της χρηματοδότησης του από το Υπουργείο Υγείας και τον ΟΚΑΝΑ.

Η οικονομική θηλιά στο λαιμό του Κέντρου σφίγγει περισσότερο από την άρνηση της ΚΕΔΚΕ να αποδεσμεύσει το ποσό των 5.000.000 € που προβλέπεται από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους για τη χρηματοδότηση των κέντρων σε όλη τη χώρα. Ακόμα και οι 2(Άλιμος, Αργυρούπολη) από τους 4 Δήμους οφείλουν μεγάλο μέρος των υποχρεώσεων τους (από 100.000€ περίπου) Οι εργαζόμενοι του Κέντρου δεν έχουν πληρωθεί τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και το επίδομα άδειας. Το Κέντρο Πρόληψης δεν επιτρέπεται να κλείσει. Πρέπει να συνεχίσει απρόσκοπτα τη λειτουργία του. Ο Δήμος Αλίμου οφείλει:

να καταβάλει άμεσα τα χρήματα που οφείλει

να δεσμευτεί για μελλοντική αναλογική χρηματοδότηση

να υποστηρίξει έμπρακτα τον αγώνα των εργαζομένων για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης των Κέντρων Πρόληψης

 

Μηχανισμός Καταστολής στήνεται στον Άλιμο

«Τοπικό Συμβούλιο Πρόληψης Παραβατικότητας» ιδρύεται στο Δήμο μας με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 10/09/2008. Η έννοια της «Παραβατικότητας» αντικατέστησε αυτή της «Εγκληματικότητας», που προβλεπόταν αρχικά, ώστε(προφανώς) να συμπεριλάβει τις ενέργειες έκφρασης δυσαρέσκειας και αντίδρασης και τις κινητοποιήσεις των πολιτών κατά της αντιλαϊκών πολιτικών, όπως κλείσιμο δρόμων, καταλήψεις, κλπ.

Έγκριτοι και αρμόδιοι νομικοί και δικαστικοί επισημαίνουν για τα συμβούλια αυτά: «συγκροτείται μέσα στους ΟΤΑ αστυνομικός μηχανισμός, με ευθεία οργανική συμμετοχή και πρωτοβουλία στελεχών της Αστυνομίας». Εξασφαλίστηκε λοιπόν η συνδρομή του Δήμου στην ανεξέλεγκτη λειτουργία των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους.

Μόνο η παράταξη μας, η Αγωνιστική Δημοκρατική Ενότητα, καταψήφισε τη σύσταση του συμβουλίου και δεν συμμετέχει σ αυτό.

 

Για τη νέα σχολική χρονιά

Άρχισε η νέα σχολική χρονιά, και μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί βρέθηκαν για μια ακόμα φορά αντιμέτωποι με τα ίδια σοβαρά προβλήματα. Το κρατικό ενδιαφέρον όπως και αυτό της διοίκησης του δήμου για άλλη μια χρονιά εξαντλήθηκε στις φανφάρες και τα ευχολόγια.

Η παράταξή μας για άλλη μια φορά προτείνει να γίνει ανοιχτή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου με μοναδικό θέμα την παιδεία.

Με τα προβλήματα της παιδείας στον Άλιμο, θα επανέλθουμε αναλυτικά στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας.

Ευχόμαστε καλή και αγωνιστική χρονιά στους γονείς και σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα.

clip_image002[4]

Ιδανικό προαύλιο για ...270 παιδιά

 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΗΜΟΥ ΑΛΙΜΟΥ

Εξόχως κωμική, αποκαλυπτική, και διδακτική ιστορία

Τι είναι το επιχειρησιακό πρόγραμμα; Είναι ένα τετραετές πρόγραμμα που έπρεπε να καταρτίσουν, υποχρεωτικά σύμφωνα με το Ν. 3463/ 2006, οι Δήμοι με περισσοτέρους από 10.000 κατοίκους για την τετραετία 2007-2010, με περιεχόμενο τους στόχους της τετραετίας και τις ενέργειες (έργα, προμήθειες, υπηρεσίες, διαδικασίες), τους προϋπολογισμούς και τα χρονοδιαγράμματα υλοποίησης τους.

Επειδή το πρόγραμμα του Δήμου μας (όπως και όλων των άλλων) καταρτίστηκε στα μέσα του 2008 αποτελείται σύμφωνα με το νόμο από τους προϋπολογισμούς και τα τεχνικά προγράμματα των ετών 2007,2008 όπως έχουν υλοποιηθεί και από το πρόγραμμα της διετίας 2009-2010 (σύμφωνα φυσικά με τις επιλογές της διοίκησης).

Στις 28 Ιουλίου λοιπόν ήρθε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου προς συζήτηση θέμα με τίτλο «Έγκριση Σχεδίου Επιχειρησιακού Προγράμματος και έκθεσης με τις διαδικασίες κατάρτισής του».

Βασική προϋπόθεση για να συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο οποιοδήποτε θέμα είναι να το γνωρίζουν οι Δημοτικοί Σύμβουλοι. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το επιχειρησιακό πρόγραμμα, στο οποίο ιεραρχούνται ανάγκες, τίθενται προτεραιότητες και δεσμεύονται τα οικονομικά και άνθρωποι του Δήμου για τέσσερα χρόνια. Θα έπρεπε λοιπόν είχε μελετηθεί προσεκτικά από τους Συμβούλους.

Τα κείμενα. 250 σελίδες (χύμα – ούτε να τις δέσουν δεν αξιώθηκαν), δόθηκαν μόνο στους επικεφαλείς των παρατάξεων και μόλις δύο (!!) ημέρες πριν τη συζήτηση. Άντε να τους έριξαν μια ματιά 3-4 Σύμβουλοι (και αν) όπως διαφάνηκε στη συνεδρίαση. Προφανώς λοιπόν δεν έγινε καμία συζήτηση.

Μίλησε μόνο ο Δημοτικός Σύμβουλος Χρήστος Δουρίδας, ο μοναδικός Σύμβουλος της Αγωνιστικής Δημοκρατικής Ενότητας, ο οποίος άσκησε σκληρή κριτική στο πρόγραμμα και το καταψήφισε.

Το πρόγραμμα λοιπόν(τα πεπραγμένα δηλαδή των ετών 2007-2008 και οι επιλογές για τα έτη 2009-2010 της διοίκησης Ορφανού) υπερψηφίστηκε όχι μόνο από την παράταξη του κ. Ορφανού αλλά και την παράταξη του κ. Μαντζουράνη(!) και την παράταξη του κ. Ανωμερίτη(!). Όσο για την παράταξη του κ. Ταρασιάδη που δεν εκπροσωπείται στο Δ.Σ. (μην ανησυχείτε κανένας δεν χάνεται) ο επικεφαλής της κ. Ταρασιάδης ως έμμισθος ειδικός σύμβουλος του κ. Δημάρχου είναι ταγμένος όχι μόνο στην υπεράσπιση αλλά και στον… σχεδιασμό της πολιτικής του κ. Ορφανού.

Εμείς πριν τις εκλογές του 2006 γράφαμε:

«…δεν έχουν πολιτικές διαφορές μεταξύ τους, οι Μαντζουράνης Ταρασιάδης , Ορφανός, Ανωμερίτης . Μιλάνε την ίδια γλώσσα-όχι της αγάπης για τον Άλιμο φυσικά-τη γλώσσα του νεοφιλελευθερισμού, της εκποίησης του δημοσίου συμφέροντος στο ιδιωτικό, της απαξίωσης της πολιτικής και του εθισμού των πολιτών στη λογική της συναλλαγής, της μίζας και του ρουσφετιού.

Κινούνται καιροσκοπικά, χωρίς πολιτικές αρχές, πολιτική ηθική και ιδεολογία και από πάνω πουλάνε αγαπησιάρικα υπερκομματικά και άλλα φούμαρα στους πρόθυμους να φάνε το γαλαζοπράσινο παραμύθι για μια ακόμα φορά.»

Δύο χρόνια μετά επιβεβαιωνόμαστε πλήρως.

Στην τοποθέτηση του ο Χρήστος Δουρίδας άσκησε κριτική τόσο στη συνολική λογική που διέπει το πρόγραμμα όσο και σε σημαντικά επιμέρους ζητήματα.

Εκφράζοντας την άποψη της παράταξης το χαρακτήρισε ως πρόγραμμα υποταγής του δημόσιου συμφέροντος στο ιδιωτικό, πρόγραμμα μετατροπής του Δήμου σε επιχείρηση και τέλος πρόγραμμα χωρίς πολιτική κατεύθυνση ικανή να απαντήσει στις σύγχρονες ανάγκες των πολιτών και τις νεολαίας.

Είναι χαρακτηριστικές οι προβλέψεις του προγράμματος για αρκετά μείζονα θέματα.

Για τις ανάγκες της γενιάς της ανεργίας των 400 και των 700 ευρώ π.χ. προβλέπει – στις δέκα γραμμούλες που αφιερώνει- την ίδρυση internet café.

Για τις ανάγκες των μικροεπαγγελματιών και των μικροκαταστημάτων που υποφέρουν από την κρίση που περιορίζει την λαϊκή κατανάλωση αλλά και την πίεση των πολυκαταστημάτων που συσσωρεύονται στην ευρύτερη περιοχή προβλέπει την «αναβάθμιση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Από ότι φαίνεται με την …αναβάθμιση θα πληρώσουν τα υπέρογκα ενοίκια, την εφορία και τα άλλα λειτουργικά τους έξοδα και θα ενισχυθεί η κατανάλωση των λαϊκών στρωμάτων.

Για τις ραγδαία αυξανόμενες και πιεστικές ανάγκες της εκπαίδευσης ΔΕΝ προβλέπει ανέγερση κανενός νέου Δημοτικού σχολείου ή Νηπιαγωγείου. Προβλέπει το 2010 (χρονιά δημοτικών εκλογών) την έναρξη ανέγερσης Παιδικού Σταθμού. Τη στιγμή που στους παιδικούς σταθμούς «στοιβάζονται» κυριολεκτικά τα διπλάσια παιδιά από ότι προβλέπεται.

Για τις ανάγκες για πολιτισμό και αθλητισμό προβλέπει την πλήρη μετατροπή του Δήμου σε επιχείρηση πώλησης πολιτιστικών. αθλητικών και κοινωνικών υπηρεσιών .(π.χ. χορός, κολύμπι, τέχνες κ.λ.π.) σε τιμές και ποιότητα αντίστοιχες αυτών της υπηρεσίας καθαριότητας.

Για τη δημόσια περιουσία προβλέπει την συνέχιση και ολοκλήρωση του ξεπουλήματός της στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα (π.χ. παραλία, κτήμα Τράχωνες, μαρίνα Αλίμου κ.λ.π.).

Και φυσικά τη λυπητερή προβλέπει να την πληρώσουν οι δημότες.

clip_image002[8]

 

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα...

ΤΟ 108 ΣΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

Όπως μας έλεγε κάτοικος της περιοχής θα πρέπει στο ΣΤΟΙΧΗΜΑ να προστεθεί ένα καινούργιο παιχνίδι. Κάθε πότε θα περάσει το 108. Εννοείται ότι το χρονικό εύρος θα πρέπει να ξεκινάει από τα 20 λεπτά και να ανεβαίνει ανά 10 και όπου πάει.

Το πρόβλημα ξεκινάει από την ΕΘΕΛ. Όμως και η Δημοτική αρχή όφειλε να ενημερώσει και να κινητοποιήσει τους τοπικούς φορείς και τον κόσμο για τη λύση του προβλήματος αντί να προβαίνει σε διαβήματα ή να ελπίζει ότι τη λύση θα δώσει ο πρόεδρος της ΕΘΕΛ κ. Ν. Τσαμπαρλής που είναι δημοτικός σύμβουλος και πρώην αντιδήμαρχος.

 

...ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ

clip_image002[6]

ΣΤΑΘΗΣ Σ. από την Ελευθεροτυπία